Słowo psychoterapia dosłownie oznacza troskę o duszę lub bycie drugiego człowieka.

Składa się z dwóch członów: psyche, co w grece oznacza ”dusza” lub „byt” oraz therapeutikos, co oznacza „troska/dbanie o drugiego”.

Psychoterapia  służy do leczenia (usuwa cierpienie Pacjenta wynikające z niepożądanych objawów i stanów emocjonalnych), jak i wspierania  indywidualnego rozwoju osoby. Cele psychoterapii określa sam Pacjent, a terapeuta korzystając ze swojej wiedzy i doświadczenia zawodowego, wspiera Pacjenta i towarzyszy mu na drodze do osiągnięcia pożądanych zmian.

Służą temu zadawane przez terapeutę pytania, jego komentarze i dawane informacje zwrotne, przedstawiane hipotezy dotyczące rozumienia świata wewnętrznego Pacjenta, a także proponowane procesy i doświadczenia na sesji oraz zadania domowe. Bardzo ważna w procesie psychoterapii jest relacja terapeutyczna, jaka tworzy się między Pacjentem, a psychoterapeutą.
Pacjent podejmuje wysiłek i odpowiedzialność za własne zaangażowanie w proces psychoterapii i za wprowadzanie zmian w swoim życiu.

Ważnym celem pracy psychoterapeutycznej jest wspomaganie w procesie pożądanych dla pacjenta zmian oraz uruchamianie wewnętrznych zasobów, dzięki czemu może w pełni wykorzystywać swój wewnętrzny potencjał w dalszym rozwoju osobistym, doskonaleniu swoich umiejętności, twórczym rozwiązywaniu problemów, realizacji pożądanych celów, czy tworzeniu lepszej jakości życia. W procesie uruchamiania wewnętrznych zasobów wykorzystuję zarówno procesy świadome, jak i nieświadome (poprzez otwieranie dostępu do konstruktywnych aspektów nieświadomości). Ważne są wszystkie trzy perspektywy czasowe. Zarówno przeszłość, jak i teraźniejszość i przyszłość pacjenta. 

Ważną role odgrywa pogłębiona praca z emocjami i relacjami z ważnymi osobami w życiu pacjenta, w ramach których powstały nieświadome wzorce myślenia, odczuwania i zachowania – Psychoterapia to proces, który wymaga czasu i zaangażowania. Może być krótkoterminowa bądź długoterminowa.