Psychoterapia ericksonowska opiera się na kilku ważnych założeniach. Każdy człowiek jest niepowtarzalny, tak więc strategia pracy terapeutycznej jest dopasowana do specyfiki problemu, który zgłasza pacjent.

Ważnym celem pracy psychoterapeutycznej jest wspomaganie w procesie pożądanych dla pacjenta zmian oraz uruchamianie wewnętrznych zasobów, dzięki czemu może w pełni wykorzystywać swój wewnętrzny potencjał w dalszym rozwoju osobistym, doskonaleniu swoich umiejętności, twórczym rozwiązywaniu problemów, realizacji pożądanych celów, czy tworzeniu lepszej jakości życia. W procesie uruchamiania wewnętrznych zasobów wykorzystuje się, zarówno procesy świadome, jak i nieświadome (poprzez otwieranie dostępu do konstruktywnych aspektów nieświadomości).

W celu dotarcia do zasobów ukrytych w nieświadomości wykorzystywana jest hipnoza, Hipnoza ericksonowska różni się od tradycyjnej hipnozy. Jest to rodzaj specyficznego i głębokiego kontaktu między pacjentem a psychoterapeutą, który odbywa się w bezpiecznych warunkach relacji terapeutycznej i wykorzystuje naturalną skłonność człowieka do wchodzenia w stan transu.

Psychoterapeuta kieruje uwagę pacjenta głównie do przyszłości, możliwości i zasobów, aby uruchomić jego potencjał do rozwoju i zmiany.

Ważnym elementem psychoterapii jest uczenie się poprzez doświadczenie, gdyż także doświadczenie jest źródłem naszych zasobów. Psychoterapeuta proponuje na sesji różnego rodzaju doświadczenia: transowe, rysunek, pracę w przestrzeni z użyciem symboli, kartek, a także pracę z metaforą, przypowieściami oraz snami pacjenta.

Czasami też psychoterapeuta proponuje pacjentowi zadania domowe.